تو را من چشم در راهم( نیما)

شعر: تو را من چشم در راهم

شاعر : نیما ( زنده یاد علی اسفندیاری)

تو را من چشم در راهم شبا هنگام

که می گیرند در شاخ «تلاجن» سایه ها رنگ سیاهی

وزان دل خستگانت راست اندوهی فراهم؛

تو را من چشم در راهم.

شبا هنگام ، در آن دم که بر جا، درّه ها چون مرده ماران خفتگان اند؛

در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام.

گرم یاد آوری یا نه ، من از یادت نمی کاهم؛

تو را من چشم در راهم .

دار وگ( نیما یوشیج)

شعر: داروگ

شاعر: شادروان نیما یوشیج

خواننده : استاد شجریان

خشک آمد کشتگاه من

در جوار کشت همسایه

گرچه می گویند: (( می گریند روی ساحل نزدیک

سوگواران در میان سوگواران))

قاصد روزان ابری،داروگ،کی می رسد باران؟

بر بساطی که بساطی نیست

در درون کومه ی تاریک من که ذره ای با آن نشاطی نیست

و جدار دنده های نی به دیوار اتاقم دارد از خشکیش می ترکد

- چون دل یاران که در هجران یاران-

قاصد روزان ابری، داروگ ، کی می رسد باران؟